bedenin her zaman her yere gitmesi mümkün olmuyor. ama ruh öyle mi? bir şarkı sözüyle bile kanatlanıp uçar.

çoğu zaman içim düğüm düğüm. demirciler çarşısında kalmış gibiyim. sesler, sesler, sesler... her yan uğul uğul. "bir dağ başı yalnızlığı yaşıyorum yeniden, dağ başı yalnızlığı ölümden beter." diyor ya şair, ben o dağ başı yalnızlığını dahi yaşamak istiyorum.

bir el tarafından sıkılan kalbimin dört odası seslerin ve yüzlerin işgali altında. sesler kesilsin. insan yüzleri uzaklaşsın istiyorum.

kitap. beni kalabalığın uğultusundan kurtaran, yaşanılan zaman ve mekânın cenderesinsen çekip alan, çarşısıyla, pazarıyla, insanıyla sokaklarını bana sunan sessiz ve derin dost.

bir kitap kapağını açar, kapılar dünyaya kapanır. yapraklar çevrildikçe ruh aydınlanır.

ey hayat, kitaplar da olmasa halimiz heyhat!